Ο πρώτος είναι να παρουσιάσω το πρόβλημα που ακουμπά την IUCN και που αφορά τα απειλούμενα ζώα της Σάμου, που είναι από τα σπάνια ίσως ακόμη και τα μοναδικά στον πλανήτη εξαιτίας του αγριόχοιρου, πέρα από τις καταστροφές που δημιουργεί στην υπόλοιπη πανίδα, στον αγροτόκοσμο και γενικά στην οικονομία του νησιού.
Περιληπτικά, όσο είναι δυνατόν, το θέμα του αγριόχοιρου έχει ως εξής. Πριν περίπου 40 χρόνια ήρθε στο νησί της Σάμου από την απέναντι ήπειρο της Μικράς Ασίας αγριογούρουνο ή αγριογούρουνα που αυτό το ζώο δεν υπήρχε στην δικιά μας πανίδα τουλάχιστον τους τελευταίους αιώνες που καταγράφεται η πανίδα του νησιού. Οι υπάρχοντες κυνηγοί (όχι όλοι), είδαν το ζώο αυτό ως πλούσιο θήραμα έναντι του τοπικού μικρού θηράματος πέρδικας και λαγού και θεώρησαν καλό να το ενισχύσουν – να το εμπλουτίσουν φέρνοντας από εκτροφεία υβρίδια αγριόχοιρων που αναπαράγονται με δύο γέννες το χρόνο και γεννούν από 4 έως 10, έναντι μιας φοράς το χρόνο που γεννούν τα αγριογούρουνα και από 1 έως 3 σε κάθε γέννα.
Η ύπαρξη και εν συνεχεία η αύξηση του πληθυσμού του ζώου αυτού υπήρξε καταστροφική έως και ολέθρια για τους εξής λόγους.
Πρώτον. Ως ζώο παμφάγο δηλαδή φυτοφάγο και σαρκοφάγο τρέφεται με καρπούς δάσους όπως βελανίδια και χαρούπια, όμως όπως απεδείχθη καταστρέφει ολόκληρους αμπελώνες τρώγοντας τα σταφύλια και καταστρέφοντας τα κλήματα. Επίσης τρέφεται με σύκα και από πάνω από το δέντρο της συκιάς, τρώει ελιές, πεπόνια, καρπούζια, πατάτες. Ως μεζέ έχει τα σκουλήκια που βρίσκει σε αφθονία στα φυλλώματα του δάσους με τις βροχοπτώσεις που όμως αναζητά στις αρδευόμενες καλλιέργειες των κηπευτικών και των δέντρων τους θερινούς μήνες τους οποίους και καταστρέφει. Επίσης στις επιθυμίες του υπάγονται και τα σαλιγκάρια που στην περίοδο των βροχών, ιδίως τα πρωτοβρόχια και πριν ακόμη αναπαραχθούν και γεννήσουν τα αυγά τους βρίσκει εύκολα εκτός φωλιάς και τα εξαφανίζει, όμως την περίοδο της ξηρασίας τα αναζητά στις ξερολιθιές τις επονομαζόμενες αναβαθμίδες ή πεζούλες. Στην Σάμο λόγω άφθονης πέτρας και του επικλινούς εδάφους το 90% των καλλιεργειών βρίσκεται σε πεζουλιασμένα εδάφη που αρχίζουν από το μηδέν υψόμετρο έως και τα 800 m που καλλιεργείται από περίπου 2.000 καλλιεργητές το αρωματικό σταφύλι ποικιλία Μοσχάτο που μας χαρίζει παγκόσμια χρυσά μετάλλια, ευφραίνει καρδία ανθρώπου και είναι μέρος της χριστιανικής μας θρησκείας.
Οι πεζούλες που έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO ως «Άυλη Πολιτιστική κληρονομιά» αποτελούν καταφύγιο των υπαρχόντων διαφόρων ειδών σαλιγκαριών, ερπετών και πουλιών, που καταστρέφονται από τους αγριόχοιρους. Μάλιστα από πληροφορίες χωρίς να έχει γίνει επιστημονική έρευνα έχει εξαφανιστεί το σπουδαιότερο είδος στον τόπο μας των σαλιγκαριών που λέγεται καραβόλος. Το σαρκοφάγο αυτό ζώο εξαφανίζει όλες τις μορφές ζωής των υπαρχόντων τοπικών θηραμάτων που ζουν και αναπαράγονται επί της γης, όπως είναι ο λαγός και λαγουδάκια, η πέρδικα τα αυγά και τα περδικάκια. Επίσης εξαφανίζει ό,τι αποδημητικό πουλί περάσει από τη Σάμο και προσγειωθεί για να ξεκουραστεί, να τραφεί να ξεδιψάσει, ή ακόμη και να φωλιάσει.
Εξαφανίζει τους ποντικούς που αποτελούν την τροφή για όλα τα σαρκοφάγα πουλιά, ερπετά και ζώα μειώνοντας την τροφή όλης της υπάρχουσας ζωικής ύπαρξης. Επίσης όλες τις μορφές των ερπετών φίδια, σαύρες, κροκοδείλους, ακόμη και τις χελώνες της στεριάς και του βάλτου, καθώς τους σκαντζόχοιρους, τις νυφίτσες και τα ελάχιστα κουνάβια (ατσίδια). Εδώ θέλω να σταθώ και να ενημερώσω το IUCN, ότι από το βιβλίο που έχει δημοσιευθεί με τίτλο: «Το Φυσικό Περιβάλλον της Σάμου το 2016) και συγκεκριμένα στο άρθρο της Μαρίας Δημάκη, αναφέρονται ότι 29 ήδη είναι εγγεγραμμένα στο κόκκινο βιβλίο είτε ως κινδυνεύοντα, είτε ως απειλούμενα είδη. Εάν τότε ήταν στα κινδυνεύοντα και απειλούμενα είδη σήμερα με τα χιλιάδες αγριογούρουνα που ζουν θρεφόμενα από αυτά τα απροστάτευτα ζώα ουδείς γνωρίζει περί της υπάρξεώς τους αφού έχουμε ένα κράτος αδιάφορο τόσο για την υπάρχουσα πανίδα όσο και για την προστασία του αγροτόκοσμου.
Για τον προστατευόμενο Χαμαιλέοντα (Chamaeleo Chamaeleon) που ενώ πριν μερικά χρόνια συναντούσα τους καλοκαιρινούς μήνες μερικούς στους δρόμους, τα τελευταία δύο χρόνια κανέναν. Ακόμη το προστατευόμενο της Σάμου Χρυσό Τσακάλι (Canis Aureus) και αυτού τα νεογνά που δεν προλαμβάνουν να φύγουν καταναλώνονται από το παμφάγο ζώο και συχνά πληροφορούμαστε από τους κυνηγούς που σκοτώνουν αγριογούρουνα ότι τα βρίσκουν στο στομάχι των αγριόχοιρων. Επίσης εξολοθρευτής είναι και στα διάφορα στάδια του τζίτζικα, αυτού του πασίγνωστου πολυετούς εντόμου που βρίσκονται επί 15 χρόνια υπό του εδάφους, κολλημένοι στις διάφορες μορφές ως έντομο στο ριζικό σύστημα των φυτών και καταναλώνονται από τον αγριόχοιρο όπως οι άνθρωποι το περιβόητο εύγευστο σουβλάκι.
Εν ολίγοις εξαιτίας του παμφάγου αυτού ζώου το τοπικό θήραμα που είναι ο λαγός και η πέρδικα έχει μειωθεί στο 5% που υπήρχε πριν 30 χρόνια. Τα άλλα ζώα έχουν μειωθεί έως και εξαφανιστεί αφού δεν φαίνονται και δεν κυκλοφορούν και ουδείς ενδιαφέρεται για την ύπαρξή τους.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι έχουν εξαλειφθεί γιατί αυτό θα θεωρηθεί εγκληματική πράξη των χρόνων αυτών που ζούμε εμείς, στο ζωικό βασίλειο του νησιού που φθάνει έως 7 εκατομμύρια χρόνια όπως θα δούμε παρακάτω με την ύπαρξη των καμηλοπαρδάλεων. Πριν δεκαετίες οι πραγματικοί ζωόφιλοι είχανε εντάξει 120.000 στρέμματα το 1/4 περίπου της εκτάσεως του νησιού (477.400 στρέμματα) στον όρο ΝΑΤΟΥΡΑ για να προστατέψουν αυτή την πλούσια και μοναδική πανίδα. Μάλιστα σε ένα χώρο αυτού της πρώην αλυκής ξεχειμωνιάζουν τα πανέμορφα πουλιά τα Φοινικόπτερα και στον παράπλευρο βαλτώδη χώρο επισκέπτονται αποδημητικά πουλιά, διαφόρων ειδών από πάπιες, χήνες, που και να θέλουν να φωλιάσουν όπως παλαιότερα, λόγω αγριόχοιρων εξαφανίζονται, αφού τις τελευταίες δεκαετίες ημιμαθείς περιβαλλοντολόγοι και υπεύθυνοι αλλά παράλληλα και ανεύθυνοι δημόσιοι λειτουργοί επέτρεψαν και συνεχίζουν να επιτρέπουν την ύπαρξη του αγριόχοιρου που είναι καταστροφέας των πάντων, λόγω άγνοιας του αληθούς.
Μία πανίδα που αποτελείται σύμφωνα από τους ερευνητές σε 200 είδη πουλιών, 11 είδη θηλαστικά, αμφίβια και ερπετά 31 είδη.
Στην Σάμο η ελαχιστοποίηση της ανωτέρω πανίδας δεν οφείλεται μόνο στο κυνήγι, τα φυτοφάρμακα, στις φωτιές, στα αυτοκίνητα και στη λαθροθηρία, αλλά στον αόρατο τον ανυποψίαστο εξολοθρευτή που λέγεται αγριογούρουνο και που δυστυχώς είναι μέχρι στιγμής όπως αποδεικνύεται προστατευόμενο από την ελληνική νομοθεσία, παρόλο ότι οι Κρατικές Υπηρεσίες και τα Υπουργεία έχουν δεχθεί επανειλημμένως διαμαρτυρίες από διαφόρους παράγοντες για την υπάρχουσα καταστροφική κατάσταση.
Όλοι αυτοί οι αναφερόμενοι πρωτεύοντες λόγοι και μερικοί δευτερεύοντες που δεν αναφέρονται επιβάλλουν την εξάλειψη του νεόφερτου θηράματος που έχει να παρουσιάσει μόνο ζημιές και κανένα όφελος αφού καταστρέφει την βιολογική ισορροπία του νησιού, καθώς και την οικονομία του.
Ας έχουμε υπόψιν ότι η Κίνα, η Αυστραλία, η Καλιφόρνια, πήραν απόφαση να εξαλείψουν τον αγριόχοιρο, δυστυχώς εμείς τον διατηρούμε αφού γνωρίζουμε το καταστροφικό του έργο. Ευτυχώς απ’ ό,τι πληροφορούμαστε η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών αποφάσισε την απομάκρυνση Λύκων από την Αττική λόγω του ότι επιφέρει ζημιές στο κόκκινο ελάφι. Όμως λησμόνησε να περιλάβει και τον αγριόχοιρο, ο οποίος εξαλείφει τα μικρά ελαφάκια και γι’ αυτό ο αριθμός των ελαφιών στην Αττική μειώνεται, αφού κυκλοφορεί ανενόχλητος σε όλα τα περίχωρα της πόλεως των Αθηνών. Εξυπακούεται ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα όχι μόνο στα ελάφια αλλά και στα ζαρκάδια, πέρδικες, λαγούς, φασιανούς και γενικώς σε ότι ζει και αναπαράγεται στο έδαφος.
Δεν θα συμπεριλάβω στην ελαχιστοποίηση της πανίδας της Σάμου το Τσακάλι το έτερο παμφάγο ζώο και θηρευτή διότι το ζώο αυτό προϋπήρχε από αιώνες και συμβίωνε με τον πλούτο που γνώρισα πριν 60 χρόνια και σήμερα συνεχίζει την ύπαρξή του, παρόλο κάποια χρόνια είχε επικηρυχθεί, όταν είχε υπεραυξηθεί.
Ο τρόπος εξάλειψης του αγριόχοιρου είναι εύκολος και θα γίνει αφού το αποφασίσει το ίδιο το Κράτος με ειδικούς νόμους με το κυνήγι και με παγίδες, όπως έχω αναπτύξει σε άλλες επιστολές.
Και είναι υποχρεωμένο να το πράξει για να προστατέψει όλα τα άλλα εκατοντάδες είδη της υπάρχουσας πανίδας της περιοχής, διότι ως γνωστό εκείνο ευθύνεται για την ύπαρξή του και την αύξησή του .
Όπως αναφέρω και σε άλλες επιστολές το ζώο δεν είναι και δεν πρέπει να εξαλειφθεί παντελώς αφού όπως γνωρίζουμε είναι παμφάγο και μπορούμε να το αξιοποιήσουμε προωθώντας ειδικά εκτροφεία αγριόχοιρων που να θρέφοντα με τα οργανικά υπολείμματα από σπίτια, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ξενοδοχεία, σούπερ μάρκετ που αυτή η μορφή των σκουπιδιών φθάνει έως και στο 15 % του συνόλου των σκουπιδιών (ΤΟ ΒΗΜΑ της 27ηςΟκτωβρίου 2024), άρα το ζώο αυτό το οποίο ονομάζω εξολοθρευτή στο φυσικό περιβάλλον, μπορεί να μετατραπεί σε έναν αξιοποιητή σε ελεγχόμενο περιβάλλον που παράλληλα μη πετώντας τα οργανικά σκουπίδια που δημιουργούνται και που επιφέρουν αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα και μολύνουν το περιβάλλον να συμβάλει εμμέσως και στην προφύλαξη του εναέριου περιβάλλοντος από το CO2 που είναι συν το χρόνω και μια θετική κίνηση έναντι της κλιματικής αλλαγής.
Ας κατανοήσουμε και ας αξιοποιήσουμε το «τίποτα δεν καταστρέφουμε, δεν εξαλείφουμε ,δεν πετάμε, όλα τα αξιοποιούμε».
Ο δεύτερος λόγος αφορά τις Καμηλοπαρδάλεις που είναι και ο τίτλος του άρθρου. Και θα μου πείτε τι σχέση έχει ο γράφων, η Σάμος και οι καμηλοπαρδάλεις; Στο παρόν άρθρο του Βήματος διαβάζοντας την νεότερη Επιστημονική ταξινόμηση των υψηλότερων ζώων του κόσμου τις καμηλοπαρδάλεις της οικογένειας Giraffidacee ότι δεν είναι ένα είδος άλλα τέσσερα.
Έρχομαι με το παρόν άρθρο να υπενθυμίσω στους επιστήμονες και στο αναγνωστικό κοινό, ότι στη Σάμο πριν 7 εκατομμύρια χρόνια που ονομάζεται στην γεωλογική ορολογία Ανώτερο Πόντιο (Τουρόλιο) και που είναι βαθμίδα του Ανώτερου Μειόκαινου ζούσε ένα είδος καμηλοπάρδαλης που του έδωσαν το όνομα Σαμοθήριο, το δε επιστημονικό του όνομα SAMOTHERIUM BOISIERI. Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν στην αρχή του περασμένου αιώνα από τον καθηγητή Θ. Σκούφο. Συνεχίστηκαν το καλοκαίρι του 1963 από τον καθηγητή της Βιολογίας και παλαιοντολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Ιωάννη Μελέντη στην περιοχή Αδριανός της Κοινότητας των Μυτιληνιών, ο οποίος και δημιούργησε το μουσείο αυτό. Η έρευνα συνεχίστηκε και από τον καθηγητή Γεώργιο Δ. Κουφό. Τα ευρήματα για πολλά χρόνια ευρίσκοντο προστατευμένα εντός του χώρου της Κοινότητας Μυτιληνιών και κατόπιν μεταφέρθηκαν στο μουσείο το οποίο κατασκευάσθηκε με δωρεά 300 εκατομμυρίων δρχ. από την οικογένεια Κωνσταντίνου και Μαρίας Ζημάλη.
Αρκετά απολιθώματα και από άλλα ζώα βρίσκονται στις προθήκες του ευρύχωρου χώρου του μουσείου των 1.500 m² επιφανείας σε ένα χώρο 17 στρεμμάτων. Από διάφορα συνέδρια και ομιλίες που έλαβαν μέρος στην Σάμο αυτές τις τελευταίες δεκαετίες πληροφορηθήκαμε ότι περίπου 50.000 απολιθώματα των ζώων αυτών έχουν αρπαχτεί -έχουν κλαπεί από τις περιοχές που βρίσκονται ανάμεσα στα χωριά των Μυτιληνιών και του Κοκκαρίου και βρίσκονται σε πολλά Μουσεία, σε Πανεπιστήμια, σε ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο. Εξ αιτίας του άρθρου θεώρησα καλό να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι σ’ αυτό τον Σαμιακό χώρο προϋπήρξε ο προγεννήτωρας των σημερινών καμηλοπαρδάλεων, που σε κάποια ηλεκτρονική μορφή σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα εν αφθονία ευρισκόμενα απολιθώματα.
Επί ευκαιρία λοιπόν των ανωτέρω έρχομαι να παρουσιάσω το πρόβλημα στην IUNC και να ζητήσω την παρέμβασή σας στο Ελληνικό Κράτος για να προστατέψουμε όλη την πανίδα του Νησιού που κινδυνεύει να εξαφανιστεί αφού μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για ΤΙΠΟΤΑ.
Αυτό επιβεβαιώνεται από τις εξής επιστολές διαφόρων παραγόντων της Σάμου τις οποίες και σας επισυνάπτω.
Βιβλιογραφία.
1) Η φύση της Σάμου. Οδηγός παρατήρησης πουλιών και άλλων ζώων του Roger Buts- Μαρία Δημάκη.
2) Το φυσικό περιβάλλον της Σάμου. Επιστημονική Διημερίδα. Επιμέλεια Μαρία Δημάκη 2016
Σάμος, Κοκκάρι - 2 Σεπτεμβρίου 2025
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Γιακουμής Ιωάννου Αμυρσώνης - Γεωπόνος
Πρώην πρόεδρος Κοινότητας Κοκκαρίου
Κινητό: 6974.148706
e-mail: giakoumis_amirsonis@yahoo.gr
Από την έντυπη έκδοση του «Σαμιακού Βήματος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου