Διαδρομές μέσα στην πόλη: Γυμνασιάρχου Κατεβαίνη

Η διαδρομή μέσα στην πόλη της Σάμου (Βαθύ), κατά μήκος της οδού Γυμνασιάρχου Κατεβαίνη, μέχρι τον εμπορικό πεζόδρομο, είναι από τις πιο ευχάριστες της πόλης. Ξεκινώντας από την Σβορώνου, στο αριστερό μας χέρι βρίσκουμε ένα υπέροχο παλαιό πέτρινο μεγάλο κτίσμα που στεγάζει ένα σούπερ-μάρκετ, ένα γυμναστήριο και μία Κινέζικη αγορά.

Εντυπωσιάζει με τον όγκο του και την εμφανή λιθοδομή του. Μία ράμπα συνδέει τον δρόμο με τον χώρο στάθμευσης που έχει δημιουργηθεί στα κατάντη του. Καμιά φορά τα μηχανάκια την χρησιμοποιούν για να κόψουν δρόμο.

Στην συνέχεια και δεξιά, συναντάμε έναν φούρνο και ένα μπαρμπέρικο. Και τα δύο αποπνέουν έναν αέρα παλαιότητας. Πολλοί έχουν ξυριστεί ή κουρευτεί εκεί, πολλοί έχουν αγοράσει ψωμί ή παξιμάδια. Σε πάνω όροφο υπάρχει και ένα κέντρο για τατουάζ.

Αριστερά μας είναι η πλαϊνή όψη του Δημαρχείου και αμέσως μετά ένα μικρό παρκάκι. Εκεί, και κάπως λοξά, φαίνεται και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σάμου. Υποτίθεται ότι μπορείς να δεις τον διάσημο Κούρο από εκεί, μέσα από ένα μεγάλο παράθυρο στην προσθήκη που έγινε στο παλαιό κτίσμα. Η αντανάκλαση όμως από το παράθυρο δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Προχωρώντας, στα δεξιά συναντάμε το δημοτικό σχολείο, που κάποτε ονομαζόταν 2ο Πυθαγόρειο Λύκειο. Το παλαιό κτίσμα που δεσπόζει στον δρόμο τονίζει με έμφαση πόση αρμονία κοσμούσε άλλοτε τα δημόσια κτίσματα. Μία μεγάλη μαρμάρινη επιγραφή υπενθυμίζει στους περαστικούς το όνομα: τα παιδάκια του δημοτικού είναι μαθητές σε λύκειο.

Παρακάτω και δεξιά πάντα, βλέπεις τον κινηματογράφο της πόλης «ΟΛΥΜΠΙΑ», με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του. Ο κινηματογράφος πριν από αρκετά χρόνια είχε κλείσει για καιρό, αφήνοντας την πόλη ορφανή από αυτήν την μορφή ψυχαγωγίας. Σήμερα λειτουργεί ανακαινισμένος και με εξαιρετικά μηχανήματα, τον χειμώνα στον κλειστό χώρο και το καλοκαίρι στην ταράτσα.

Στην συνέχεια, και από τις δύο πλευρές του δρόμου, συναντά κανείς σπίτια με χαγιάτι, αυτόν τον χώρο που κάποτε χρησιμοποιούσαν οι ένοικοι παρόμοιων κατοικιών για να χαζεύουν την κίνηση και για να απολαμβάνουν την ζέστη του ηλίου τον χειμώνα.

Λίγο πριν συναντήσει κανείς τον εμπορικό πεζόδρομο, στα δεξιά υπάρχουν σκαλάκια, με την ονομασία Γυμνασιάρχου Τροβά. Οδηγούν στην γειτονιά που βρίσκεται ψηλότερα: είναι σαν να σε προκαλούν να τα ανέβεις, να δεις τι υπάρχει εκεί.

Συναντάς μίξη χρήσεων: κατοικία, σχολείο, εμπόριο, ψυχαγωγία, ιατρεία, γραφεία ελευθέρων επαγγελματιών. Οι πολεοδόμοι λένε πως αυτό είναι καλό. Είναι πράγματι. Υπάρχουν και καταστήματα που έχουν κλείσει, με τις ταμπέλες τους να στέκουν ακόμη ή με την ένδειξη ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ, θύματα της οικονομικής κρίσεως και αυτά. Υπάρχει και μία μίξη στην μορφή των κτισμάτων. Άλλα είναι παλαιά, άλλα κάπως πιο σύγχρονα.

Ο δρόμος όμως έχει ζωή. Ιδίως την ώρα που σχολάνε τα παιδιά του σχολείου, ακούει κανείς φωνές, γέλια, παιδικές τσιρίδες, παραγγέλματα δασκάλων και γονέων. Αυτοκίνητα, δίκυκλα και φορτηγάκια περνάνε, όχι υπερβολικά πολλά ωστόσο. Πεζοί κυκλοφορούν, άλλοτε βιαστικά, άλλοτε με την ησυχία τους. Συνυπάρχουν με την κυκλοφορία και εκείνη συνυπάρχει με αυτούς.

Είναι κέντρο απόκεντρο. Στα μεγάλα αστικά κέντρα ένας τέτοιος χαρακτηρισμός για μία περιοχή τής δίνει μεγαλύτερη αξία. Εδώ έχει κανείς και μία αίσθηση εγκατάλειψης. Βλέπεις τον ισόγειο όροφο με κατάστημα εν λειτουργία και τον άνω όροφο σαν γιαπί ή παρατημένον στον χρόνο. 

Ίσως η αίσθηση αυτή να οφείλεται στο ότι ο δρόμος είναι κοντά στα προσφυγικά Σάμου, μία «απόφυσή» του. Ίσως τα σκαλάκια της Γυμνασιάρχου Τροβά να οδηγούν σε αρχοντικά. Ίσως εκεί να ζούσαν πιο εύποροι κάτοικοι. Αυτά όμως θα τα ανακαλύψει μια άλλη διαδρομή. Χρειάζονται πολλές στην πόλη αυτήν.

Από την έντυπη έκδοση